รฤก ละ วาง

Abstract

ด้วยความรำลึกถึงสิ่งที่มีคุณค่า ด้วยความเคารพบูชาในสิ่งที่เป็นสัมมาสั่งสมต่อเนื่องยาวนานผ่านกาลเวลา นำมาสู่ความเพียรสร้างสรรค์สิ่งที่ดีงามเพื่อการเก็บรักษารูปลักษณ์แทนความรัก ความศรัทธา และความทรงจำที่มีค่า ดั่งเป็นการรฤกถึงความดีงาม และเป็นปัจจัยแห่งการละวางสิ้นทุกสภาวะได้ในที่สุด

With a recollection of valuable things, with worship of continuous merit, to an intense attempt to create virtue for a conservation of good aspects as a symbol for treasured love, faith, and memory, like a remembrance of virtue, and a factor of ultimately letting go of all situations.