การรณรงค์ให้แพร่ภาพเด็กหายโดยใช้โซเชียลมีเดีย เพื่อเด็กหายได้กลับบ้าน

Abstract

จุลนิพนธ์ฉบับนี้เป็นการศึกษาเพื่อสร้างสรรค์โครงการรณรงค์ให้เกิดความร่วมมือกันติดตามเด็กหายใน ประเทศไทย เนื่องจากในประเทศไทยยังไม่มีหน่วยงานภาครัฐที่ดูแลเรื่อง "ติดตามคนหาย" โดยเฉพาะ อีกทั้ง เจ้าหน้าที่ตํารวจและเจ้าหน้าที่มูลนิธิกระจกเงาซึ่งเป็นมูลนิธิเดียวในประเทศไทยที่ดูแลเรื่องเด็กหาย, คนหาย นั้นมีจํานวนจํากัด ทําให้ต้องการความร่วมมือจากคนในสังคมจํานวนมากเพื่อช่วยติดตามเด็กหายโดยมุ่งเน้น ไปที่การนําโซเชียลมีเดียมาช่วยติดตามเด็กหาย ด้วยวิธีการแพร่รูปภาพเด็กหายบนโซเชียลเน็ตเวิร์ก ซึ่งจาก การศึกษาพบว่าคนในสังคมจํานวนมากนั้นยังไม่เคยช่วยติดตามเด็กหายโดยวิธิีการแพร่ภาพเด็กหายด้วยโซเชียลมีเดียก็เนื่องมาจากหลายสาเหตุด้วยกัน แต่สาเหตุที่สําคัญๆ ก็คือสาเหตุเรื่องทัศนคติ ที่กลุ่มตัวอย่างยังคิดว่าวิธีการแพร่ภาพเด็กหายด้วยโซเชียลมีเดียนั้นไม่มีประโยชน์ หรือคิดว่าเป็นวิธีที่ไม่สามารถช่วยเหลือเด็กหายได้จริง ผู้จัดทําจึงได้สร้างสรรค์โครงการ "เครือข่ายช่วยเหลือไม่สิ้นสุด" (Infinity Eyes) โดยมีแนวคิดที่ว่า "ไม่ใช่แค่หนึ่งแชร์ แต่เป็นการช่วยเหลือไม่สิ้นสุด" ที่มุ่งนําเสนอประโยชน์และความเป็นไปได้ของการช่วยติดตามเด็กหายโดยวิธีการแพร่ภาพเด็กหายด้วยโซเชียลมีเดียหรือ "การแชร์" โดยมีการจัดทำแผนการสื่อสารแบบบูรณาการ ที่มีจุดประสงค์เพื่อเปลี่ยนแปลงทัศนคติของคนจํานวนมากในประเทศไทยให้มีทัศนคติที่ดีต่อการช่วยติดตามเด็กหายด้วยโซเชียลมีเดีย และนําไปสู่การลงมือช่วยติดตามเด็กหายในที่สุด ด้วยการใช้สื่อที่เข้าถึงชีวิตประจําวันของกลุ่มเป้าหมาย เช่น สื่อโทรทัศน์ สื่อออนไลน์ สื่อนอกบ้าน หรือสื่อใหม่ เช่น แอปพลิเคชั่นบนโทรศัพท์มือถือ เป็นต้น