สถาปัตยกรรมหน้าต่าง : การนิยามความหมายใหม่ของหน้าต่างในการก่อสร้างรูปทรงสถาปัตยกรรม

Abstract

วิทยานิพนธ์นี้ได้ศึกษาค้นคว้าเกี่ยวกับ “หน้าต่าง” ในงานสถาปัตยกรรม เพื่อเข้าใจถึงนัยสำคัญของหน้าต่างและนำไปสู่ความหลากหลายในการออกแบบสถาปัตยกรรมโดยไม่ยึดติดกับลักษณะทางกายภาพเดิมของหน้าต่างที่พบเห็นได้ทั่วไปในปัจจุบัน โดยขั้นตอนในการศึกษา เริ่มจากการหานัยสำคัญร่วมกันของหน้าต่าง ผ่านความแตกต่างกันของยุคสมัยและบริบท ซึ่งส่งผลต่อลักษณะทางกายภาพของหน้าต่างให้มีความแตกต่างกันไป แต่ภายใต้ความแตกต่างนั้นมีความคล้ายคลึงกันของหน้าที่บางประการ เช่น การทำให้เกิดการรับรู้ถึงขอบเขตและการแบ่งแยกระหว่างพื้นที่ การเปิดรับสิ่งต่างๆ จากสภาพแวดล้อมเพื่อให้เกิดผลดีต่อการดำรงอยู่ของมนุษย์ภายใต้สถาปัตยกรรม เป็นต้น พร้อมทั้งยังพบข้อสังเกตอีกว่า ลักษณะทางกายภาพของหน้าต่างไม่มีความจำเป็นจะต้องเป็นช่องเปิดภายในผนังเสมอไป เพราะ จากอดีตจนกระทั่งปัจจุบันหน้าต่างมักถูกพยายามแทนที่ด้วยกายภาพลักษณะอื่นมาโดยตลอด ทำให้เริ่มเห็นความสามารถและความหลากหลายในการบิดเบือนหน้าต่างจากความรู้สึกเดิม จึงนำไปสู่การทดลองเพื่อค้นหาวิธีการสร้างสถาปัตยกรรมโดยปราศจากหน้าต่างแต่ยังคงการทำหน้าที่ตามวัตถุประสงค์ต่างๆ ผ่านการลดทอนลักษณะทางกายภาพของหน้าต่างที่มีอยู่เดิมลง และจากการทดลองดังกล่าว พบว่า ช่องเปิดที่เกิดขึ้นระหว่างระนาบเหนือศีรษะและพื้น สามารถตอบสนองต่อปฏิสัมพันธ์ในแง่ต่างๆ ที่หน้าต่างพึ่งมี นอกไปจากนั้นยังสามารถปรับเปลี่ยนระบบการจัดการที่ว่างทางสถาปัตยกรรมไปด้วย เป็นต้น เมื่อสถาปัตยกรรมถูกออกแบบภายใต้เงื่อนไขของการอยู่ร่วมกันกับบริบทผ่านพื้นที่ระหว่างแล้ว พื้นที่ระหว่าง จะเป็นเครื่องมือในการช่วยปรับสภาพและลักษณ์ของการปฏิสัมพันธ์ การอยู่ร่วมกันกับบริบททาง สถาปัตยกรรม เป็นเสมือนตัวเชื่อม ระหว่างสถาปัตยกรรมที่มีความขัดแย้งกับสภาพแวดล้อม ให้สามารถอยู่ร่วมกันได้โดยอยู่ภายใต้การควบคุมระดับของการปฏิสัมพันธ์ผ่านพื้นที่การใช้งานในสถาปัตยกรรม